კანაფის შესავალი

კანაფი (სამეცნიერო სახელწოდება: Cannabis sativa L.) არის კანაფის მცენარე Moraceae-ს ოჯახიდან, ერთწლიანი სწორმდგომი ბალახოვანი მცენარე, 1-დან 3 მეტრამდე სიმაღლის. ტოტები გრძივი ღარებით, მკვრივად მონაცრისფრო-თეთრი მიმაგრებული ბეწვებით. ფოთლები ხელისგულისებურად გაყოფილია, ლანცეტისებრი ან ხაზოვან-ლანცეტისებრი წილები, განსაკუთრებით მდედრი მცენარეების გამხმარი ყვავილები და ტრიქომები. კანაფის კულტივაცია შესაძლებელია გაშიშვლებით და მოსავლის აღებით. არსებობს მდედრი და მამრი. მამრ მცენარეს Chi ეწოდება, ხოლო მდედრ მცენარეს Ju.

კანაფი თავდაპირველად ინდოეთში, ბჰუტანსა და ცენტრალურ აზიაში იყო გავრცელებული, ამჟამად კი ველურად არის მოყვანილი ან კულტივირებული სხვადასხვა ქვეყანაში. ის ასევე კულტივირებულია ან ველურად არის მიჩნეული ჩინეთის სხვადასხვა ნაწილში. ველურად გავრცელებულია სინძიანში.

მისი მთავარი ეფექტური ქიმიური კომპონენტია ტეტრაჰიდროკანაბინოლი (შემოკლებით THC), რომელსაც მოწევის ან პერორალური მიღების შემდეგ ახასიათებს ფსიქიკური და ფიზიოლოგიური აქტივობა. ადამიანები მარიხუანას ათას წელზე მეტია ეწევიან და მე-20 საუკუნეში ნარკოტიკებისა და რელიგიების გამოყენება გაიზარდა.

ღეროს ქერქის ბოჭკოები გრძელი და მტკიცეა და შეიძლება გამოყენებულ იქნას სელის ან დატრიალების, თოკების, სათევზაო ბადეების და ქაღალდის დასამზადებლად; თესლი იწურება ზეთის მისაღებად, რომლის 30%-იანი შემცველობაა, რაც შეიძლება გამოყენებულ იქნას საღებავებისთვის, საფარისთვის და ა.შ., ხოლო ზეთის ნარჩენები შეიძლება გამოყენებულ იქნას საკვებად. ტრადიციულ ჩინურ მედიცინაში ნაყოფს „კანაფის თესლს“ ან „კანაფის თესლს“ უწოდებენ. ყვავილს „მაბო“ ეწოდება, რომელიც მკურნალობს ცუდ ქარს, ამენორეას და დავიწყებას. ნაჭუჭსა და ფოთლების ბურთულებს „კანაფის ცერეცოს“ უწოდებენ, რომელიც შხამიანია, მკურნალობს გადაღლილობის შედეგად მიღებულ ტრავმას, არღვევს დაგროვებას, აფანტავს ჩირქს და მისი მრავალჯერადი მიღება გამაღიზიანებელია; ფოთლები შეიცავს ანესთეტიკურ ფისს ანესთეტიკების მოსამზადებლად.